Andrés Goteira naceu e vive en Meira, un concello de Lugo con 1.700 habitantes. Pasou por distintas cidades «para formarme como, técnico de son, enxeñeiro técnico de telecomunicacións, fixen un máster de profe de secundaria…», e foi nunha breve emigración en Edimburgo onde escribiu o guión de “Dhogs”, logo volveu para tentar levala a cabo e, agora, tras catro anos de traballo cos seus compañeiros de Gaitafilmes, pode por film mostrala ao público e por festivais como o Bafici ou o Festival de Sitges.

Como se mete un enxeñeiro a facer cinema? «Comecei en Meira, cos colegas Suso e Adri, xogando a facer que facíamos curtas, despois uniuse outra amiga na aventura, Laura. Participábamos en concursos amateurs que eran xeniais, aqueles Curtasnarede ou Offestivalon, eles poñían as limitacións e nos xogabamos…  Deberían volver estas iniciativas,, crearon escola, a min creáronme.»

Nestes primeiros traballos en equipo «elixín dirección e a dirección elixiume a min, non hai outra… teño as emocións moi preto dos sentidos, necesito soltalas da forma estratéxica que permite o cine, pensada e pausada» e por iso é cineasta, aínda que sexa un traballo que o faga «máis pobre».

Vive en Meira, que é onde quere vivir, pero non vive do audiovisual máis que nun 10% do seu traballo. Polas mañás vende electrodomésticos, e aínda que isto está lonxe da súa vocación, agradece ter un traballo que lle permita arriscar e intentalo tamén naquilo que lle gusta. «O de cineasta é un ímpetu por intentar facer o que me apaixona, eso de que solo temos unha vida e non haberá máis oportunidades tócame bastante na alma, teño que intentalo.»

Mais recoñece que traballar así, movido pola paixón só alimenta a precariedade, porque «deberiamos valorar máis o noso traballo». A pesar das alegrías que lle está a dar “Dhogs”, e de todo o apoio que recibiu, especiamente da xente da súa vila, el non recomendaría a alguén que está empezando facer, de primeiras unha peli como Dhogs: «Hoxe, despois de todo o aprendido, faría unha peli máis pequena, e valoraría máis o noso traballo e o de todo o equipo, son proxectos que gastan moita enerxía e agora chegamos con poucas forzas para a parte final do proceso. Non sei si é un milagre, é un acto de amizade, incosciencia, forza, ilusión…». O máis importante é persistir, non renderse, e rodearse de bos amigos. >

Malia traballar con algúns dos máis grandes actores e actrices do noso panorama, «non estou moi metido no mundo audiovisual profesional, e dende o meu punto de vista vexoo un pouco precario. Gustaríame que fósemos exemplo, que non fósemos coa ansiedade de facer o que mandan as normas conservadoras, que houbese máis risco creativo». Con todo o aprendido, e sen abandonar nin un chisco este risco creativo, prepara os seus novos proxectos con Gaitafilmes desde Meira.

Alí quere seguir vivindo no futuro, demostrando que se pode facer cine desde calquera sitio e tamén ter unha cultura audiovisual como calquera creador que viva nunha gran cidade, grazas a internet. Filmin é a miña escola de cine, un gustazo ter tantos mestros a golpe dun clic. E os cineastas que máis admira son s irmáns Coira, Alfonso Zarauza, Felipe Lage, Ángeles Huerta, Luis Avilés, Yorgos Lanthimos, Carlos Vermut, Leox Carax, os Coen, Gaspar Noé ou Ruben Ostlund. Dos seus coetáneos, Carlos Vermut, Xabier Dolan, Oliver Laxe. Autores con moita personalidade e un universo particular, como o que poderemos ver en “Dhogs” en canto poida acceder ás pantallas, algo que tamén é difícil.

«O complicado mundo da distribución parece que non se nos da de todo ben, fáltanos tempo para poder facelo como se debe», pero buscarán a maneira de entrar nas salas e acabar así de sacarlle partido a todo á orixinal promoción de guerrilla que levan facendo desde o inicio do proxecto Dhogs, crowdfunding incluído: «As redes foron moi importantes para nós, así que imaxínome que o seguirán sendo, gran curro o da compi Laura. Se conseguísemos entrar en salas, viña ben exprimir os cerebros para atopar unha forma orixinal de darlle bombo.»

Podemos seguir a @dhogsfilme e tamén a Andrés nas redes e na súa web: andresgoteira.com