Adrián Canoura (Burela, 1991) defínese como cineasta ou “creador das miñas movidas”, que van desde o videoclip ata o cinema experimental e outros proxectos ligados á música como dúo de electrónica Nistra A súa formación audiovisual comezou na Fundación TIC de Lugo e seguiu cun curso de cámara e realización na Escola de Ficción de Voz Audiovisual. Agora está en Madrid estudando o Máster LAV, Laboratorio de Práctica y Creación Audiovisual Contemporánea, aprendendo de cineastas como Javier Rebollo, Natalia Marín ou Andrés Duque.

As súas creacións destacaron este ano na selección do festival Curtocircuito, que amosou 2 dous seus videoclips, feitos para Nistra e Guerrera, e que estreou na sección Planeta GZ a curtametraxe “O porco e o seu espíritu”, un retrato da matanza do porco feito na casa dos seus avós na que podemos ver o carne, o sangue, as vísceras, a mutilación e o espírito do porco planeando sobre o inverno galego.  «Fago películas punkis e baséome na antropoloxía. As miñas pelis non son moi finas mais, pola actitude, polo proceso e por como me enfronto a elas, penso que o de punki é unha definición que me acae ben», explica Canoura, que agora prepara o seu proxecto de master, unha curta duns 25’ titulada “Caerán lóstregos do ceo” na que quere revisar o mundo dos mitos, dos espíritus e da Santa Compaña. 

Canoura é fillo e neto de mariñeiros. Este ano presentou no Festival de Nouveau Cinema de Montral a peza “Salitre nas veas”, unha curta experimental que fixo cos seus tíos que andan ao mar. No verán traballa co seu pai no barco, e no futuro gustaríalle facer unha longametraxe peli sobre a vida mariñeira a partir dunhas citas de vídeo que atopou hai pouco, gravadas polo seu pai no barco. Atopei hai pouco unhas cintas de meu pai no barco, que me recordaron aquel poema de Manuel Antonio sobre os soños dos mariñeiros que se perderon como as follas do almanaque.

Mais polo de agora o seu presente e futuro inmediato é terra adentro, en Madrid. «Nunca pensara acabar alí, mais agora estou a gusto, temos con Nistra unha bolsa de produción e xuntámonos un grupiño moi interesante de galegos creando alí. Refírese a Anxo Rodríguez, a outra metade de Nistra, que tamén toca en Novedades Carminha, xunto a Carlos Pereiro Carlangas, que impulsou o selo editorial Crispis para impulsar outros músicos galegos Alex Casanova ou Sensenra. Todos eles fan pandilla en Madrid e fan cousas xuntos, con Canoura ao servizo da parte audiovisual.

Gustaríalle vivir disto facendo videoclips, pero veo moi complicado, porque «todo o mundo quere un videoclip pero ninguén o quere pagar». Tamén ten traballado nalgunha produción en Galicia, pero de xeito moi esporádico, e non se ve tentándoo máis por aí:  «Entras en prácticas e segues de prácticas toda a vida. Para iso preiro seguir como creador independente».

Para o 2018 ten varios proxectos, como unha proposta audiovisual para Baiuca, unha banda que mestura a electrónica coa música tradicional galega, e conseguir algunha axuda para distribuír en festivais “Caerán lóstregos do ceo”. Pensa tamén en expandir esta obra a outros formatos, e sacar, canda a película, un libro de fotografías. Interesaríalle neste sentido probar a diversificar o seu traballo en espazos diferentes como os museos, a través da instalación e da videoarte. E está a descubrir autores como Bruce Conner, «amplia o seu traballo de cineasta a varios espectros como os videoclips, pintura, escultura…», ou Jem Cohen, «ligado tamén ao tema punk da música, facía pelis con Fugazi, e interésame a forma na que el traballa». E como referencia próxima, Lois Patiño, tamén pola súa capacidade de expandir o cine por divesos espazos artísticos.

Pero non despreza o espazo dixital, no que atopa inspiración e contido co que traballar: «É o canal no que me nutro case de todo, especialmente para ver artistas fóra do circuíto comercial». Tamén aprecia as posibilidades para a creación: «Gústame facer listas de reprodución en Youtube. Ultimamente chámanme moito a atención as historias de Instagram, ves a todo o mundo facendo a súa película en directo. E Vimeo é unha gran plataforma para publicar. Mola moito que se vexan as pelis no cine, pero na rede están case todos os meus videos, agás os que andan por festivais.»

Podemos velos a partir da súa web: adriancanoura.com